Vliegen is voor mij het overbruggen van twee werelden. De wereld waar je vandaan komt en de wereld waar je naar toe gaat. Tijdens mijn vlucht naar Tallinn bereid ik mij voor op de wereld die mij straks staat te wachten. In tegenstelling tot verleden jaar is het doel nu anders. Vorig jaar vertrok ik met het doel om te studeren. Nu vertrek ik om te ontmoeten en te reageren om vervolgens werk te creëren.

Het vliegtuig zeilt boven de wolken. Het videoscherm geeft aan dat wij ons nu ergens boven Litouwen bevinden. Nog een klein uurtje en dan ben ik in Helsinki. Eenmaal geland moet ik vijf uur wachten voordat ik verder kan vliegen naar Tallinn. Het is druk in Helsinki. Veel Aziaten proberen hun vertrekkende vluchten te halen naar Hongkong of Seoel. Ik zoek naar een rustige plek waar ik mijn gedachten op papier kan zetten.
Vorig jaar was ik hier ook. Toen lag er sneeuw en was het koud. Nu schijnt de zon en is het nog licht als ik om 20.00 uur in het propellervliegtuig stap. Het voelt weer als een avontuur. In het vliegtuig hoor ik sinds maanden weer Ests. We stijgen op en vliegen over de Finse golf terwijl de zon langzaam achter ons wegzakt. Het is 20 minuten vliegen naar Tallinn. Dat stelt niks voor. Na een paar minuten zie ik de Estse kust al verschijnen. Het voelt onwerkelijk. In juni vorig jaar ging ik weg met het idee dat ik voorlopig niet meer terug zou komen. Ik veegde een traan weg toen ik met de bus Tallinn achter mij liet. Het was nog niet klaar. Het was nog niet af, maar ik ging weg. Nu ben ik weer terug. Het vliegtuig raakt bijna de grond. Bijna daar. Bijna weer in Estland. Zachtjes landen we en taxiën we naar de terminal. Tijdens het taxiën komen we langs de oude terminal. Het lijkt op een treinstation. Dingen veranderen snel in Estland. Ik moet even wachten, maar dan mag ik naar buiten. Ik loop het trappetje af. Mijn voeten raken de Estse bodem. Ik ruik de frisse geur gemixt met bruinkool. Het typeert voor mij Estland. Het voelt als thuis komen.

De komende twee weken wil ik zo’n dertien gesprekken voeren. Ik ben erg benieuwd naar wat ik ga horen, zien en ervaren. Ik denk dat ik Estland nu een beetje ken, maar ken ik het land wel echt? Ik ben nieuwsgierig naar de komende dagen. De dagen waarin de observaties de woorden gaan vormen. De woorden de verhalen vormen en de verhalen de beelden worden.

For English:  Continue reading →

In januari 2013 maakte ik voor het eerst kennis met Estland. In die maand vertrok ik naar Tallinn. De daarop volgende maanden studeerde ik fotografie aan de Eesti Kunstiakadeemia, de Estse kunstacademie. Voor mijn vertrek wist ik nog weinig over het land. Het was een groot contrast met Barcelona waar ik eerder heb gestudeerd. Ik ging van het warme mediterrane Spanje naar het Baltische Estland, een land met lange nachten en koude winters. Het was één van de redenen waarom ik voor Estland koos. Ik was nieuwsgierig. Wat was er allemaal gaande in dit land?

In deze maanden heeft Estland mijn hart veroverd. Ik verbaasde mij over de vooruitgang, de kracht en de trots van het land. Estland is snel gegroeid na de onafhankelijkheid in 1991. Als reactie op mijn verbazing kwamen er allerlei vragen boven borrelen. Hoe gaan de burgers om met deze groei? Wat vinden ze hiervan?
Tijdens mijn verblijf in Estland heb ik mij mee laten voeren in het dagelijkse ritme. Al observerend reisde ik rond, fotografeerde ik, las ik over het land en praatte met de burgers. Na terugkomst merkte ik dat mijn honger naar informatie nog niet gestild was. Elk antwoord riep weer nieuwe vragen op.
En daarom ga ik terug. Ik wil Estland beter leren kennen. Ik wil het land beter begrijpen. Hoe heeft Estland zich als staat de afgelopen jaren ontwikkeld? Hoe heeft de vrijheid van Estland zich ontwikkeld? Hoe hebben de verschillende generaties zich verhouden tot de nieuwe ontwikkelingen rondom vrijheid, politiek, economie en het dagelijks leven? En hoe zijn de kinderen van 1991 hierin mee gegroeid? Deze vragen zijn een kleine greep uit een hoeveelheid van dingen die ik nader wil verkennen. Ik wil weten hoe dit is ervaren en wordt ervaren. Ik wil mijn leeftijdsgenoten daar leren kennen om vervolgens hun verhalen door te vertellen en te verbeelden aan een breder publiek. Aan jou, degene die deze blog leest.

De historie van toen en de actualiteit van vandaag maken deze verkenning extra bijzonder. Dit jaar is het 25 jaar geleden dat de muur viel en 23 jaar geleden dat Estland onafhankelijk werd. Het is dit jaar ook 70 jaar geleden dat de Russen Estland heroverde op de Duitse bezetters. Om er vervolgens 47 jaar te blijven. Mooie symbolische getallen om nu eens te kijken hoe het met het land gaat, de inwoners en met name de generatie van na 1991. Volgende week reis ik af naar Tallinn voor een verblijf van twee weken. Je kunt mij volgen op deze blog, met ervaringen, impressies en beelden van mijn verblijf in Estland.

In English: Continue reading →